آدمهای ساده

آدم های ساده را دوست دارم...

همان ها که بدی هیچ کس را باور ندارند!

همان ها که برای همه لبخند دارند!

همان ها که همیشه هستند...برای همه هستند!

آدم های ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعت ها تماشا کرد!

عمرشان کوتاه است.

بس که هر کسی از راه میرسد

 یا زمینشان میزند یا درس ساده نبودن بهشان میدهد

آدم های ساده را دوست دارم

!.! بوی ناب آدم میدهند !.!

محبت؟؟؟؟؟؟

گفتی محبت کن برو...

باشد خداحافظ ، ولی...

میرم که تو باور کنی..

دارم محبت می کنم

نفسم میگیرد

تو مرا یاد کنی یا نکنی..

باورت گر بشود، گر نشود؛

حرفی نیست؛

اما....

نفسم می گیرد در هوایی که نفس های تو نیست!

زندگی

زندگی رویش یک حادثه نیست

زندگی رهگذر تجربه هاست

تکه ابری است به پهنای غروب

آسمانی است به زیبایی مه

زندگانی چون گل نسترن است

باید از چشمه جان آبش داد

زندگی مال ماست

خوب و بد بودن آن

عملی از من و ماست

پس بیا تا بفشانیم همه بذر خوبی و صفا

و بگوییم به دوست

معنی عشق و حقیقت چه نکوست.......

میخواهم عوض شوم..........

میخواهم عوض شوم!! چرا باید دلتنگ آغوشت باشم؟؟ میخواهم تو دلتنگ آغوشم باشی!! میخواهم آن سیب قرمز بالای

درخت باشم... در دورترین نقطه... دقت کن! رسیدن به من آسان نیست. اگر همتش را

نداری آسیبی به درخت نزن...    به همان سیب های کرم خورده پای درخت

قانع باش...