سختیها را جدی نگیر...!
اصلا بگذار از این همه خونسردیات تعجب کند.
بگذار بداند تو بیدی نیستی که با این بادها بلرزی!
اصلا تا بوده این چنین بوده، سختیها همین را میخواهند؛
میخواهند جدی بگیریشان، آنوقت دست بگذارند بیخ گلویت
و نگذارند آب خوش از گلویت پایین برود!
اما تو مثل همیشه آرام باش، مثل همیشه بخند
، سخت باش، اما سخت نگیر.
بگذار سختی با تمام وجودش احساس کند،
که هنوز هم کسی در این گوشه از دنیا، سخت تر از خودش پیدا می شود.
تو قوی باش... فقط همین!!
سلام وب شما هم خوبه با افتخار لینک شدید
مرسی شما هم لینک شدین
سلااام
وقتی که هدفی نباشد، نگار امیدی احساس نمیشود و بی امید انگار هیچ کاری به شروع و به انجام نمی رسد.
حال که گفتید همشهریتان کیست شعری از خود برای ما بگوید تا ببینیم چقدر به همشهری خود نزدیک بوده اید.
سلام
مرسی از حضورت دقیقا همینه شعرم چشم
سلام
چون مهربانیم، شعر خیام که تقدیم نمودید به عنوان شعری که قرار بود برایمان بگویید قبول کردیم.
تشکر
سپاسگذارم صد البته که شما مهربانید
[گل][گل]
عارفان گر میروند سوی وصال
روحشان تا سقف بالا می رسد.