ﻫﯿﭽکس ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ، ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻦ ﻫﯿﭽﮑﺲ.
ﻧﻪ ﺁﻧﮑﻪ ﮐﯿﻨﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻪ ﺁﻥ ﻣﺠﻨﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﻫﺰﺍﺭﺑﺎﺭ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻟﺎف ﻣﺮﺩﻥ ﻣﯿﺰﻧﺪ.
ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﻧﺎﻋﺎﺩﻻﻧﻪ ﺑﺴﯽ ﻣﺘﻀﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﯾﺎفت.
ﺑﻪ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﺍﻧﮕﯿﺰﻣﯽaﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺎ ﮔﻔﺖ
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺩﻟﯿﻞ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﺪهد.
ﮔﺎﻫﯽ ﺩﻟﺖ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﮕﺸﺘﻬﺎﯼ ﺍﺷﺎﺭه ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﻮﺳﺖ.
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎﻭﺭﯼ ﺟﺰ ﺧﻮﺩﺕ ﺩﻟﺨﻮﺷﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ، ﺗﻨﻬﺎیی ﺷﺎﯾﺪ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻭ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﺍه ﺑاشد.
در وجودم کسی هست به وسعت تو
که هر شب موهایش را شانه میزند
و هر شب یاد آخرین نگاه تو
آوار میشود بر تنهاییم، بر بی کسی این اتاقم
و من با خودم فکر میکنم
حریمِ کدامین خیال را شکسته ام
که اینگونه حقیقت میشوی در باورم؟
باور کنی یا نه، باشی یا نباشی
دوستت دارم
خودخواهیم را ببخش
ببخش که تو را به خواب میبینم
ببخش که واژه به واژه ی شعرم از تو داد میزند
ببخش که من عاشقت هستم...
دلــــــــــم برا روزایی که نمیشناختمت تنگ شده!!!
روزایی که بهم میگفتیم شما!!!
روزایی که دسته همو نمیگرفتیم از خجالت!!!
روزایی که اگه میخواستیم بغله هم بشینیم یه وجب بینمون فاصله بود!!!
روزایی که اسمه همو بی دلیل صدا میکردیم تا اون (جانم) رو بشنویم!!!
روزایی که از یه ثانیه بعدمون خبر نداشتیم ولی برا چند ماهه بعدمون حرف میزدیم!!!
روزایی که از کجا تا کجا میرفتیم تا فقط چند دقیقه همو ببینیم!!!
روزایی که هرروز از هم میپرسیدیم چقدر دوسم داری؟؟؟ تنهام نمیذاری؟؟؟
روزایی که اسمه همدیگرو همه چی سیو میکردیم جز اسم خودمون!!!
روزایی ک تو بارون منتظرت بودم!!
روزایی کـــــــــه….. کاش هیچوقت نمیشناختیم همو!!!
من که باختم!!!
توام باختی؟!!
کی برده پس؟؟؟ این دنیای نامرد
مادر میگوید: باید کمی به خودت برسی
اما چگونه
وقتی که از هر طرف میروم
به تو میرسم!!!