زندگی

زندگی رسم خوشایندیست...

زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ...
 
زندگی پرشی دارد به اندازه عشق...

زندگی چیزی نیست که لبه طاقچه ی عادت از یاد من و تو برود...

زندگی حس غریبیست که یک مرغ مهاجر دارد...

زندگی سوت قطاریست که در خواب پلی می پیچد...

زندگی گل به توان ابدیت...

زندگی ضرب زمین در ضربان دل هاست...

زندگی هندسه ی ساده ی تکرار نفس هاست...

هر کجا هستم باشم...آسمان مال من است...

پنجره...قکر..هوا...عشق...زمین...مال من است...

آری آری...زندگی زیباست....

زندگی آتشگهی دیرنده پا بر جاست...

گر بیافروزیش رقص شعله اش در هر کران پیداست...

ور نه خاموشست و خاموشی گناه ماست...

سهراب سپهری